Potato Merchants. W autobusie i kolejce podmiejskiej miałem z nim trochę kłopotu, bo przeliczyłem się z własnymi siłami, ale nie mogłem się już wycofać z powziętej decyzji. Z Victorii wyruszyliśmy punktualnie o 16.30. W Dover z dworca na molo, przy którym przycumowany był statek, miałem kawał drogi. Kartofle dokuczały niesamowicie, pocieszałem się jednak, że to przecież dla Wiesława. Na komorze celnej urzędnicy przyglądali mi się z wielkim zainteresowaniem, ale żaden nic nie powiedział.<br>Bagaż złożyłem na pokładzie pod ławką i poszedłem do baru, gdzie wdrinknąłem dwa skocze. Nawiązałem przy okazji rozmówkę z dyrektorem londyńskiego domu mód w drodze do Paryża