poważnym problemem filozoficznym, zawiera jedną z najgwałtowniejszych w naszym stuleciu filipik przeciw rozumowi. Pisze Camus: <q>Tak więc ta wiedza, która powinna mnie nauczyć, kończyć się na hipotezie, mroczna przenikliwość na metaforze, niepewność znajduje ujście w dziele sztuki. Na cóż mi tyle wysiłków? Łagodne linie tych wzgórz i ręka wieczoru na niespokojnym sercu nauczą mnie znaczenie więcej. Powróciłem do mego początku. Rozumiem, że jeśli dzięki wiedzy mogę pojąć zjawiska i wyliczyć je, nie mogę pochwycić świata. Gdybym wiódł palcem po całej jego wypukłości, nie dowiedziałbym się więcej. A wy każcie mi wybierać pomiędzy opisem, który jest pewny, ale nie uczy mnie niczego