swojej książce do tych uniwersalnych tematów, z których czerpie literatura, a wystrzegają się ich historycy. Pisze więc u nadziei, samotności, miłości seksie potrzebie szacunku czy władzy, o lęku i współczuciu. Tworzy żywą encyklopedię ludzkich emocji i zachowań, dodając im historyczne źródła. Zajmuje się myślowymi kliszami, by pokazać ich względność i nietrwałość. Ta książka to antidotum na myślenie stereotypowe i parafializm, to fascynujący labirynt historii ludzkiego doświadczenia.<br>Pisząc opowieść u naturze związków międzyludzkich, Theodure Leldin przywraca tradycyjne zadania historii. Ten obrazoburca kieruje się przekonaniem, że posiadanie nowej wizji przyszłości jest uwarunkowane posiadaniem nowej wizji przeszłości, a współczesnym historykom zarzuca tchórzliwą ucieczkę w