nie myślały o wyjściu z ZSRR, dopóki był on stabilnym państwem. Ukształtowały się w nich własne elity, ale szczytem kariery pozostawał moskiewski, a nie kijowski czy taszkiencki gabinet. Rozpad zaczął się właśnie wtedy, gdy z moskiewskiego gabinetu nie było czym rządzić, a jego gospodarz był odbierany przez miejscowych urzędników jako nieudacznik. Ławrientij Beria z Tbilisi, Nikita Chruszczow z Kijowa, Arwid Pelsze z Rygi, zamieniając gabinet szefa republikańskiej organizacji partyjnej na miejsce w politbiurze, otrzymali władzę nieporównywalną z tą, którą mieli w stolicach republik. Ale protegowany Michaiła Gorbaczowa Władimir Iwaszko, złożywszy dymisję ze stanowiska przewodniczącego Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR, by objąć - zdawałoby