Wielkiemu Mistrzowi wizerunkiem mocnego człowieka, nie pozbawiona jednak elementów romantycznych i filozoficznych.<br><br>Ostrzegam przed książką niby Ernesta Hemingwaya "To co prawdziwe o świcie". Niby, bo jest to relacja napisana przez syna pisarza o pobycie ojca w Afryce. Napisana kiepsko, a tłumaczona jeszcze gorzej. Straszliwa nuda wiejąca z kart księgi to niewątpliwa zasługa syna Wielkiego Mistrza, zaś strzał do lwa z dużej dubeltówki czy łożysko jako część broni to niechlubne przykłady "pracy" tłumaczek. Czytając, nie ma się pewności czy to autor gubi się we własnych myślach, czy też tłumaczki nie rozumieją... polskiego języka.&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Wspomnienia&lt;/&gt;<br>Cztery pierwsze wspomnienia zdobyły wyróżnienia<br>w konkursach literackich