to była sprawa uczuć naturalnych i wpojonych od pokoleń, prawie wyssanych z mlekiem matki. Nie miało znaczenia, że Francja wielokrotnie wykorzystywała te uczucia na swój użytek w zmian ofiarując tylko gesty bez znaczenia, jak w 1830 i jeszcze przedtem za Napoleona oraz wszystkich innych okazjach. Po prostu Francja przez lata niewoli stała się zastępczą ojczyzną dla ludzi, którzy ulokowali tam serca.<br>Krótko mówiąc, gdyby nawet ówczesny polski rząd doszedł do wniosku, że proporcja sił zmusza go do zmiany sojuszu albo z jakichkolwiek innych powodów ugiął się przed Hitlerem, to i tak nie zdołałby tego zrealizować. Upadłby mniej więcej tak, jak jugosławiański