pęknie od nich serce! To mu się zdaje, że <br>chyba dałby nie wiem co, byle każdą z tych myśli <br>z siebie wyjąć i obejrzeć, i dokładnie ją <br>sobie rozkrajać, i poznać aż do samego środka, i na <br>pewno wiedzieć, że się ją mocno trzyma w garści, <br>i pozbyć się tego nieznośnego uczucia czczości i pustki! <br><br><br>Ale jak się znowu ma czas, to każda taka myśl idzie w serce, <br>jak ostry nóż w palce. Bo przecież Adela mimo wszystko <br>wiedziała, że "stamtąd" piszą. Więc jeżeli <br>nie pisał, to znaczy... <br><br>A jednak... nawet taki ból jest lepszy od tej pustki i gdyby <br>ktoś