Niech mi się nie zdaje i Wam też niech się nie zdaje... Cóż chcę zobaczyć w tym miejscu? Jaki ślad? Co czuję w tym skrajnym zwyrodnieniu? Bełkot, trwożny rytuał - słowa wychodzą z głowy i gdy z powrotem wchodzą w nią, wypowiedziane wchodzą w nią z powrotem przez uszy, są już niezrozumiałe. Czy głowa... to, co czuję tak dręcząco obmierźle, muliście, boleśnie i rozpaczliwie - to napuchłe, ważne i ostateczne - co rozlało się w głowie razem z wódką - i tak bardzo, tak uparcie chce się wypowiedzieć - posłało w dół językowi naprawdę tę samą treść, która wylewa się teraz ze śmierdzących ust? Nos czuje