też zapadł już wieczór?"<br>- Co się stało? - zapytał Francuz.<br>- Pioruny biją... Żadnemu jednak nie przyjdzie na myśl, aby rozwalić te przeklęte drzwi. Jakaś straszna burza... Cieszmy się jednakże! Mamy dach nad głową.<br>Zaczęli nasłuchiwać szumnych, jednostajnych pogłosów, z których od czasu do czasu wystrzelał piorun ognistą fontanną. Ulewa musiała być niezwykła, gdyż nawet w tej podziemnej, zacisznej kryjówce słychać było ogromne jej pluskanie. Znowu błysnęło potężnie.<br>- Oho! - zawołał Adaś strwożony. - Będzie nam mokro... Woda podpływa szczeliną pod drzwiami.<br>Zaczęła się sączyć najpierw cienkimi strużkami, jakby ktoś sobie rzewnie popłakiwał, potem coraz pośpieszniej i obficiej &lt;page nr=178&gt;.<br>Uczynił się z niej mały ponik, co