patrzeć, oraz śmiech strażników, którzy palili papierosy i żartowali. Mama mocno przytulała mnie i Tyjusię, gdy powieszeni usiłowali wspiąć się w powietrzu do nieba. Jeden miał dziury w podeszwach. Oni też zostali na placu przez wiele dni.<br><br>Zimą widziało się pod ścianą kobiety. Najczęściej z małymi dziećmi. Siedziały na mrozie nieżywe. W mieszkaniach nie było dużo cieplej. Gdy Tyjusia zachorowała, poszłam zamiast niej do pracy, żeby dostać coś gorącego do jedzenia. Wyszłam z getta z jej grupą. Ludzie nie dziwili się. Pokazali mi, gdzie usiąść. Umiałam robić na drutach, ale nie tak szybko, jak duże dziewczyny. Niemiec przystanął za moimi plecami