powieść. Krytycy młodopolscy nią nie gardzili, poświęcali jej w swych dociekaniach dużo miejsca, byli jednak świadomi, że jest ona w sposób szczególny uzależniona od rynku. I wprowadzali wyraźne rozgraniczenia. I w tym dwaj wielcy antagoniści - Miriam i Brzozowski - niewiele się od siebie różnili. Pierwszy już na samym początku pisał o "nikczemnym, pseudoliterackim rodzaju, zwącym się <hi rend="spaced">powieścią fejletonową</>, a mającym na celu jedynie schlebianie najpospolitszym instynktom, próżniactwu myśli i zmysłowości", by po latach z nie ukrywaną pogardą pisać o "grasantach felietonowych w rodzaju A. Gruszeckiego lub <page nr=149> W. Gąsiorowskiego". Drugi choćby w <hi>Słowie wstępnym</> otwierającym książkę o powieści pisał o "rozchodzących się w