i układała przed sobą rulony srebra.<br><br>- Balzak twierdził, że kto ma szczęście do kart, ten ma szczęście w miłości - zauważył Jurczenko.<br><br>Wszyscy tak byli przejęci grą, że nikt nie dosłyszał dzwonka. Dopiero ojciec po chwili spostrzegł stojącego w drzwiach Mieńszykowa.<br><br>- A, Iwan Charitonowicz! Prosimy - rzekł uprzejmie. Wstał, przywitał się z nim i przedstawił go tym, którzy go jeszcze nie znali.<br><br>- Proszę, niech pan siada... Może kieliszek koniaku?<br><br>- Wszyscy napijemy się koniaku - rzekł Jurczenko. - Prawda, Zenaido Mojsiejewna?<br><br>- Dobrze, ale nie przerywajmy gry - poprosiła zarumieniona jak brzoskwinia panna Kazimiera.<br><br>Tekla przyniosła na tacy napełnione już kieliszki i postawiła na środku stołu. Jurczenko podał