Nazajutrz Dziadzia i Zygmunt mieli ponure twarze, kręcili się leniwie po mieszkaniu, mówili głupstwa albo pili herbatę. Jesień już była w pełni, słońce blade, a powietrze jakby :rzadsze. &lt;page nr=168&gt; Koło południa przyszła do łóżka Lucjana Teodozja i zapytała gburowato:<br>- Nie wstyd Ci to tak leżeć? Dzień jak wół i wszyscy na nogach.<br>- Wstyd mi, ale niezbyt dobrze się czuję. Wczoraj miałem krwotok.<br>- Niby krew ci ustami poleciała? Przecież możesz umrzeć od tego! Trzeba, żeby doktór przyszedł.<br>- Ano, trzeba. Musiałby ktoś to załatwić.<br>Do łóżka podeszli Zygmunt i Dziadzia, na pół ubrani i bladzi. Zygmunt zawołał:<br>- O, już nie śpisz. Nie chcieliśmy cię