teatru wynika między innymi z lęku przed wprowadzeniem ludu jako bohatera dramatu i z braku wśród publiczności ludu, który w teatrze greckim reagował na spektakl wspólnie i entuzjastycznie.<br>Rewolucja zdewaluowała ideę porządku, wyzwalała spod jej presji także myślenie o sztuce. Od początku lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku w Niemczech próbowano przekreślić normatywny aparat klasyków. Fryderyk Schlegel w jednym z pierwszych swych studiów teoretycznych związał pojęcia rewolucji i anarchii, transponując te doświadczenia na język sztuki. Pisał: "Anarchia, która w teoriach estetycznych i w praktyce artysty jest tak dostrzegalna, rozszerza się nawet na historię nowożytnej poezji", zaciera podziały, niweluje granice, przyczynia się do pojmowania