wzrost liczby<br>słuchaczy i kadry nauczającej zmuszał kierownictwo placówki oraz Towarzystwo<br>Krzewienia Nauk Judaistycznych do stałej zmiany sal wykładowych<br>i seminaryjnych. Przypadkowe nieraz miejsca nie<br>satysfakcjonowały ani słuchaczy, ani<br>wykładowców. Dopiero w 1936 roku zaszły korzystne zmiany, kiedy<br>to Instytut<br>otrzymał tytułem wieczystego zaproszenia odpowiednie do swych<br>potrzeb pomieszczenia w nowo wzniesionym budynku Głównej<br>Biblioteki Judaistycznej przy ulicy<br>Tłomackie. W ten sposób placówka, która w ciągu 11 lat swego istnienia<br>przygotowała do zawodu nauczycielskiego w zakresie judaistyki<br>ponad 100<br>absolwentów, uzyskała nie tylko lokal dla potrzeb<br>dydaktyczno-badawczych, lecz<br>wraz z nim niemal idealne powiązanie z bogatym warsztatem<br>naukowym, jaki<br>stanowiły