rozmowy.<br>- Możesz iść - powiedział.<br>Rohan wyprostował się odruchowo i skierował do drzwi. &lt;orig&gt;Astrogator&lt;/&gt; zrobił wtedy taki ruch, jakby go chciał zatrzymać, ująć za ramię, ale Rohan tego nie zobaczył. Wyszedł, a Horpach został nieruchomy, u zamykających się drzwi, i stał tak długo.<br> &lt;page nr=169&gt; &lt;tit&gt;"NIEZWYCIĘŻONY"&lt;/&gt;<br>Pierwsze dwa łaziki stoczyły się z pochylni o świcie. Podsłoneczne zakola wydm były jeszcze czarne ciemnością nocy. Pole otwarło się, dając drogę maszynom, i zamknęło, błyskając niebieskimi światłami. Na tylnym stopniu trzeciego, tuż u rufy krążownika, w kombinezonie, bez hełmu i szkieł ochronnych, tylko z małą maską aparatu tlenowego na ustach, siedział Rohan, obejmując kolana splecionymi rękami, bo tak