Kryzys był symptomem ujawniającym nowe tendencje polityczne i aspiracje kulturalne surowcowego zaplecza, czyli tego świata drugiej kategorii z punktu widzenia przemysłowych metropolii kapitalistycznego systemu. Fakt ten poważnie zaniepokoił oficjalną opinię publiczną tych społeczeństw. Dał temu wyraz &lt;name type="person"&gt;John K. Galbraith&lt;/&gt; w wywiadzie dla jednego z pism szwajcarskich. Wyróżnił w nim pięć obaw nurtujących zachodni świat: przed inflacją wewnętrzną i międzynarodową, przed wejściem w depresję, obawa braku żywności, ropy i innych surowców, lęk przed zniszczeniem międzynarodowego ładu gospodarczego oraz przed tym, by rezultatem klęsk nie stało się powtórzenie roku 1939.<br> Diagnoza &lt;name type="person"&gt;Galbraitha&lt;/&gt; nie uwzględnia wszystkich ważnych składników samopoczucia społecznego w krajach Zachodu. O