pożycia noworodka żeńskiego, który wyrósł na piękną księżniczkę. Książęta ze wszystkich stron świata zjeżdżali, by uprosić króla o jej rękę. Król jednak nie chciał jej oddać byle komu, gdyż całym sercem kochał jedynaczkę. Dlatego też bardzo surowo umizgujących się konkurentów traktował, ciężkim próbom ich poddając. Aż któregoś dnia zgłosił się obcesowy i zuchwały młodzik, który wrychło księżniczkę w ciemnej sieni zdybał, mocno obłapił i zanim krzyknąć zechciała, w usta usilnie ucałował. A tu księżniczka z rąk mu się wyślizguje, w ohydną ropuchę się przemienia i na sprężystych łapach ku oknu kica.<br>V<br>Kravczynskij podarował mi Piękny dramat Powstania Warszawskiego znanego publicysty