w studenckich jadłodajniach. Ubogie dziewczęta w cerowanych pończochach rozkwitają w ciągu tygodnia, zamieniając się w lwice. Ich dumne spojrzenie nie poznaje wczorajszych znajomych. Wykwintne kobiety dotknięte nieszczęściem zapominają położyć róż, przypiąć sztuczne warkocze i zasznurować gorset: starość odkrywa się nagle, jak za dotknięciem różdżki. W bytowaniu osiadłym, uporządkowanym, gdzie człowiek obcuje stale z niewielkim kołem dobrze znanych osób, przemiany odbywają się niedostrzegalnie, z dnia na dzień - ponieważ spotykam tych samych ludzi co dzień, nie jestem zdolny zauważyć ich przeobrażeń, doznać wstrząsu, refleksji o mijaniu, zapytać siebie: "a ty, ty jaki jesteś, co robisz, czy wyzyskujesz równie skutecznie swoje życie?" <br> Tam, gdzie