wbił zęby w mięsisty owoc <br>spływający sokiem.<br><br>Kątem oka złowił ledwo dostrzegalny uśmiech na twarzy <br>Wanyangeri. Pojął, iż obaj myślą to samo, tradycja <br>musiała ustąpić.<br><br>- Kiedy zapadnie noc - powiedział Wanyangeri - ruszymy <br>stąd. Wyspiarze nie są podejrzliwi, ale lepiej, jeśli <br>nikt nie będzie widział, kiedy i dokąd się udamy.<br><br>Awaru odrzucił obgryzioną resztę owocu, wytarł usta <br>odwróconą dłonią.<br><br>- Wolałbym - odezwał się - zostać <br>jeszcze tu na miejscu.<br><br>Było to jego pierwsze wejście pomiędzy wyspiarzy i zanim <br>oswoił się z nimi i poznał bliżej, już trzeba <br>by ruszyć naprzeciw nowych niebezpieczeństw, nie uzbroiwszy <br>się w doświadczenia.<br><br>- Po co zostawać? - Wanyangeri wzruszył ramionami. - Posłuchaj, <br>powiem