Jeżeli prezydent realizuje politykę, która nie cieszy się popularnością w Kongresie, nie może liczyć na skuteczność swego działania. Tak na przykład było z wojną wietnamską i wojną w Kambodży, kiedy poczynania administracji spotykały się z ostrą reakcją w Kongresie. Obie izby Kongresu mogą przyjąć określoną rezolucję, która wprawdzie nie jest obowiązująca dla prezydenta, ale byłoby nierozsądne, z punktu widzenia jego stosunków z Kongresem, całkowite i długotrwałe zignorowanie stanowiska Kongresu.<br>W 1788 r. Madison został wybrany do Izby Reprezentantów i pozostał tam przez cztery kadencje. W tym czasie zaczęły się formować partie polityczne. Hamilton zaczął organizować wokół siebie federalistów, a Madison - demokratycznych