w tym buty, mokre na zawsze.<br> Wyrzucam spodnie po wytarciu nimi podłogi. Huk i ryk fal, nie ma mowy, aby pracować, to znaczy pisać. Nadrobię później lub nie. Stres dniem i nocą; ani chwili wypoczynku.<br> Niespodziewanie wiatr cichnie na kilka sekund. Zupełny spokój, tylko zluzowany szot uderza o pokład. Jacht obraca się. Szlag trafia SS (samoster) - cięgno spada z sektora, rumpel leci na dno kokpitu. Disaster. Wtedy z powrotem uderza wiatr...<br> Nie kwilę, że od dwu tygodni mam wiatr w gębę. Od samego początku piłuję na wiatr i fale. Za każdym astro (znaczy za każdym wyjściem na pokład) suszę sekstant. Po