słabną mu ramiona, zamyślał był właśnie przynająć pomocnika -- Los zesłał mu Derkacza, który wędrując przez wieś zaszedł do kuźni. Zgadali się prędko, jak to ludzie jednego fachu. Spodobali się sobie wzajemnie, a gdy Derkacz dla okazania swej sztuki pięknie i prawidłowo odkuł - na oczach starego - kształtną podkowę tudzież osadził wprawnie obręcz na koło dworskiego szarabanu stojącego prawie przed kuźnią - w kilku słowach doszli do zgody. Stary był wdowcem bezdzietnym i w niewiele lat później pomarł, przekazując Derkaczowi kuźnię wraz z przynależnym do niej niewielkim domkiem. Pan Jarzymski, ówczesny dzierżawca, zaaprobował wolę nieboszczyka -- i tym sposobem Derkacz zakorzenił się w Brodni, pragnąc