Wiktoria Owsianówna (herbu Ostoja) była osobą po pięćdziesiątce, ale jak do wszystkich w owych czasach osób niezamężnych bez względu na wiek, mówiło się do niej "panno Wiktorio". Była dobrą nauczycielką, chociaż dość surową, nie rozpieszczającą zbytnio swego pupila. Sposób w jaki mi wpajała początki wiedzy, nie tylko mi jej nie obrzydzał, ale nawet do pewnego stopnia zachęcał do niej, niczym nie zapowiadając bliskich już cierpień szkolnych. <br> Funkcję administratora w tym okresie pełnił Niemiec "Herr Kuhl", gorzki owoc germanofilskich sympatii ojca, bo też i pierwsza jego porażka w dziedzinie obsadzania tej funcji. Marny administrator, był pan Kuhl za to średnim wiolonczelistą. Kiedy