się, że bez książek p. Wierzbickiego oraz inicjatywy Józefa Włodarczyka w początkach lat 50-tych, brakowałoby ważnego kamienia węgielnego.<br>Jakże łatwo dziś jest wejść do jasno oświetlonych sal biblioteki, zatrzymać się pod jedną ze ścian, gdzie na dolnych półkach leżą najnowsze czasopisma i magazyny literackie z obu stron świata i obserwować sprawną krzątaninę pań bibliotekarek.<br>Jakże dumne one muszą być z każdej nowej twarzy, ze<br>świadomości rozdzielania kultury tak obecnie lekceważonej przez zapędzone pościgiem chciwości społeczeństwa, kultury<br>pisanego słowa.<br>Oczywiście, dla wielu książka jest dziś anachronizmem.<br>Często obserwuję twarze młodych emigrantów. Oczy ślizgają się obojętnie po grzbietach i tytułach książek, a