krzyżując ramiona na piersiach, rzekł z<br>wyrazem obojętnej pogardy:<br> - Wrzuciłem pańskie obrazki do błota.<br> Jak pasikonik skoczył do góry rzekomy ojciec, zakrzywił krótkie palce<br>tuż nad oczami Osiełka; dyszał.<br> - Gdzie?<br> - Do błota.<br> Zatoczył osłupiałym wzrokiem podejrzany człowiek, zachrypiał głosem<br>przypominającym skrzypienie suchej wierzby, potem zdjął płaszcz, odpiął<br>spokojnie szelki i obwiesił się na nich na drzewie pewnym; "i rozpuknął<br>się, i wnętrzności wypłynęły z niego".<br> Przyjechał zaraz galopem konny policjant, wytrysnął kitą ognistą<br>hełmu i rzecze, wskazując na głowę wisielca, czerwoną od blasku, jak<br>wielkanocne jajo:<br> - Ten kto?<br> Odpowiedział główny świętokradca:<br> - Lunatyk.<br> I oddał się machinacjom.<br><br><br> <br> A nazajutrz (O słowo straszne