czuję się wspaniale - Skwarski uścisnął jego rękę. - Czy mogę być w czymś pomocny?<br>- Chciałbym z kimś zabrać się do Warszawy, a wozu niestety nie mam.<br>- Jakże mi przykro - Skwarski udał przesadnie zmartwionego. - Nie jadę do Warszawy, mogę pana za to podrzucić do Krakowa, potem lecę do Tarnowa.<br>- Jeśli ma pan ochotę - odezwał się Lisiecki - to proszę ze mną. Trochę to potrwa, bo moje auto nie jest rakietą...<br>- A czym pan jeździ?<br>- Tylko maluchem. I to kupionym na raty.<br>- Chętnie skorzystam. Kiedy chce pan ruszyć?<br>- Choćby zaraz. Muszę tylko wziąć rzeczy z pokoju, a pan?<br>- Również. Więc spotkajmy się tu za piętnaście