wyszli... Zostaliśmy się &lt;orig&gt;obtłoczeni&lt;/&gt; do zera... Nawet twoja skóra z Kostka zdjęta - mówił ponuro Piskorszczak. Maniuś spojrzał w stronę stojącego obok biurka Kościotrupa, który istotnie świecił kompletna nagością i jak by z zażenowaniem się uśmiechał.<br>Stali na środku pokoju patrząc na siebie niezmiernie zdziwieni i przygnębieni.<br>- Nie ma co mówić - ocknął się wreszcie Piskorszczak - mieliśmy trafne z tą Danusią. Udała ci się Marian, ta sierotka znaleziona na deszczu, niech ja skonam!<br>- Ona nie mogła tego zrobić! - wybuchnął Maniuś, ale nagle przygasł, bo Stasiek mówił dalej:<br>- Sama, rzecz jasna nie mogła, nie dałaby rady, narzeczony jej pomagał. Ach bić nasz, bić frajerów