Typ tekstu: Książka
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
albo ogłupiałego tłumu, w którego języku żyją szczątki upadłych mitów albo - częściej - ich całkowite zaprzeczenie.
Razem może to prowadzić do pisarskiego paraliżu:
Ale opowiedzenie się wobec historii wcale nie musiało być tożsame z ucieczką w przeszłość, zwłaszcza - w przeszłość zbiorowości, o czym Anderman wiedział, bo pozwala powiedzieć drugiemu z pisarzy oczekujących w kolejce:
Właściwie wszyscy pisarze, którzy od nadmiaru historycznych przeżyć przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych uwalniali się poprzez wzmożoną, jawną albo nie całkiem jawną, refleksję nad historią skorzystali z którejś z tych dwóch możliwości spostrzeżonych kątem oka przez Andermana. Odwołali się do własnej biografii, osadzonej zwykle w przeszłości rodzinnej, jako
Razem może to prowadzić do pisarskiego paraliżu:
Ale opowiedzenie się wobec historii wcale nie musiało być tożsame z ucieczką w przeszłość, zwłaszcza - w przeszłość zbiorowości, o czym Anderman wiedział, bo pozwala powiedzieć drugiemu z pisarzy oczekujących w kolejce:
Właściwie wszyscy pisarze, którzy od nadmiaru historycznych przeżyć przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych uwalniali się poprzez wzmożoną, jawną albo nie całkiem jawną, refleksję nad historią skorzystali z którejś z tych dwóch możliwości spostrzeżonych kątem oka przez Andermana. Odwołali się do własnej biografii, osadzonej zwykle w przeszłości rodzinnej, jako
albo ogłupiałego tłumu, w którego języku żyją szczątki upadłych mitów albo - częściej - ich całkowite zaprzeczenie.<br> Razem może to prowadzić do pisarskiego paraliżu: <br><gap><br> Ale opowiedzenie się wobec historii wcale nie musiało być tożsame z ucieczką w przeszłość, zwłaszcza - w przeszłość zbiorowości, o czym Anderman wiedział, bo pozwala powiedzieć drugiemu z pisarzy oczekujących w kolejce: <br><gap><br> Właściwie wszyscy pisarze, którzy od nadmiaru historycznych przeżyć przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych uwalniali się poprzez wzmożoną, jawną albo nie całkiem jawną, refleksję nad historią skorzystali z którejś z tych dwóch możliwości spostrzeżonych kątem oka przez Andermana. Odwołali się do własnej biografii, osadzonej zwykle w przeszłości rodzinnej, jako
