zrobić nie potrafię. W końcu aż taka stara to ja nie jestem!&lt;/&gt;<br><br>***<br><br>Jadwiga Z. niespodziewanie rozpłakała się. Ale widocznie przypomniała sobie o makijażu, bo zaraz przestała pochlipywać, wyprostowała się jak prawdziwa dama, bezwiednie wytarła nos o brzeg spódnicy i ciągnęła swą dziwaczną opowieść.<br>&lt;q&gt;- No więc postanowiłam wrócić, ale nie tak od razu. Tak chciałam sobie wyliczyć, żeby na pasterkę do naszego kościoła zdążyć. Alem nie przewidziała tego, że pociągu nie będzie. Bo jak żem już z powrotem na ten dworzec wróciła, to właśnie odjechał ostatni, a następny do nas miał być dopiero jutro. No tom usiadła na ławce w poczekalni i zaczęła