że się myliłam. Proszę natychmiast iść do łazienki. - Helena odzyskała równowagę. Jej głos niósł znaną Joannie informację, że nie zniesie żadnego sprzeciwu. Joanna szybko zamknęła szafę i równie szybko zamknęła się z pudełkiem w łazience. Odkręciła wodę, aby nie dobiegł jej głos Heleny, i z uznaniem spojrzała na siebie, śmiało odbijającą się w lustrze. Serce waliło jej jak młotem i rósł niepokój o pozostawioną bez opieki Esmeraldę, ale mimo to Joanna była z siebie dumna. Po raz pierwszy przeprowadziła coś zgodnie ze swoją wolą. W roli opiekunki okazała się niezawodna. Ta rola dała jej siłę i pewność, jak ma postąpić. Dotąd