się stało gdzie indziej. Może w piwnicy, przybudówce, u sąsiadów. Przecież niemożliwe, żeby tutaj.<br>- Leżał tam. - Staruszka kiwnęła głową w kierunku nóg Jakuba.<br>- Tam, gdzie pan teraz stoi. - Nieruchome oczy wpatrywały się w coś pod jego butami.<br>Jakub niepewnie podniósł nogę. Cofnął się i spojrzał w dół. Od błyszczącej podłogi odbijała się tylko jego zdeformowana postać.<br>- Strasznie się męczył - ciągnęła stara - i wie pan co, myślę, że to ktoś podrzucił. Jakiś wróg albo chory człowiek. Z zemsty.<br>Jakub poczuł się nieswojo. Ostrożnie wyjął z jej drżącej dłoni szklankę i postawił pod lustrem. Bał się, że stara zacznie szlochać, skarżyć się, rozpaczać. Co