kierunku prądu.<br>Mimo bardzo dużej liczby gatunków, większej niż wszystkich pozostałych szkarłupni, paleozoiczne liliowce były umiarkowanie zróżnicowane, jeśli chodzi o przystosowania ekologiczne i dlatego ich gatunki są trudne do rozpoznania. Najbardziej różnorodna jest budowa pokrywy kielicha, która składa się z licznych drobnych płytek i często jest wyciągnięta w długą rurę odbytową. Bywała rozrośnięta do tego stopnia, że całe ramiona mieściły się w jej zagłębieniach. Zdarzają się też w paleozoiku nader dziwne przystosowania: są np. liliowce, których kielich był ukryty wewnątrz spirali zwiniętej łodygi.<br>Na przełomie permu i triasu miejsce liliowców o stosunkowo sztywnej łodydze i mało ruchliwych ramionach zajęły formy z