przytoczyć uwagę, jaką uczyniłby prof. Mmaa, gdyby w rozważaniach powyższych brał udział. Nie ulega wątpliwości, że najpierw prof. Mmaa przyznałby, iż postęp w sztuce nie istnieje, że sztuka jest jedynie wynikiem epoki; że jest a ż wynikiem epoki - poprawiłby się być może - i że równocześnie nadaje ona epoce jej specyficzne odcienie zapachowe. Prof. Mmaa dodałby jednak natychmiast, iż poza sztuką również nie ma postępu. Że wszystko poza sztuką jest, tak samo jak ona, wynikiem i równocześnie elementem epoki, że nowoczesne środki telekomunikacyjne w rodzaju gestykulującej biomaszynki <orig>hawasa</> byłyby nonsensem, a nie postępem w czasach Psalmów Dawida, że termosyfony byłyby pomysłem maniaka