Pierwszy to strzał, drugi - łomot ptaka o ziemię. Krzysiek podskoczył prawidłowo, sam ptaka zauważył i strzelił nie schodząc z drogi - ten to ma szczęście.<br>Następnego ranka Krzysiek znów strzela do głuszca - tym razem bez efektu. Ja podczas podchodu topię się w bagnie, czego mój przewodnik w emocji nie zauważa i oddala się o 30 metrów, po czym płoszy ptaka. Zbyszek nie słyszy pełnej pieśni, nie może więc podskakiwać, choć ma wiele dowodów na to, że jest w środku tokowiska. Poza łopotem skrzydeł przelatujących głuszców słyszy nawet ich wiercenie się na gałęzi - tak jest blisko!<br>Trzeciego dnia Krzysiek strzela z budki cietrzewia