wraz z tym wrażeniem powoli wracała mi przytomność. Zdałem sobie sprawę, że leżę na ziemi nakryty swoją deszczową peleryną, na którą pada deszcz. Otaczała mnie ciemność, ale nie był to mrok nieświadomości, a po prostu deszczowa noc. Nagle zauważyłem, że ktoś koło mnie siedzi. Poruszyłem się, a wtedy ów ktoś odezwał się do mnie znajomym głosem Wiewiórki:<br>- Chwała Bogu, że pan się obudził, panie Tomaszu. Przymknąłem oczy, przerażony, że tracę przytomność. Ów głos był chyba halucynacją.<br>Lecz znajomy głos znowu powiedział:<br>- Chwała Bogu, że się pan zbudził. Chłopcy pobiegli po ojca Tella. On jest lekarzem i pana zbada.<br>Wyciągnąłem rękę i