Janka, wszystko zamarło, zamilkło jako sztuczny i nienaturalny wytwór życia wtłoczonego gwałtem w gmach szkolny zamieniony w obóz dla internowanych, gdzie zdarzenia, rozgrywki i ludzie znaleźli się poza wszelką ciągłością, a tylko tu, ścieśnieni i zminimalizowani, znajdują swój początek i koniec, blade i wątłe odbicia, dalekie i fałszowane reminiscencją ról odgrywanych na wielkiej scenie życia prawdziwego. I cóż z tego sztucznie wypełnionego marginesu, wypełnionego tylko z rozpędu życiowego i aby nie wyjść z wprawy, może pozostać, jak tylko to, co tyczy słuchu, wzroku i powonienia, jedynych niezaprzeczonych realności. (I być może, iż gdy zakończy się czas uwięzienia dla internowanych dusz w