a dziś ani śladu, może rodzice postanowili je przenieść w inne miejsce, zaraz wykują drugie, ta ściana pewnie jeszcze mokra od farby, podchodzi do niej, ale nie, jest sucha, nawet lekko przykurzona, jakby tu stała od dawna, a przecież wczoraj, gdy kładł się spać, były tu drzwi, były tu zawsze, odkąd sięga pamięcią, musi iść do pracy, zaraz siódma, powinien się zbierać, ale jak stąd wyjść, przecież oni muszą tam być, ojciec jeszcze nie wyszedł do biura, matka pewnie szykuje śniadanie, kuchnia jest obok, wali pięścią w ścianę, zero reakcji, wali w to miejsce, gdzie były drzwi, też nic, jest coraz