kompana o nazwisku Sofa. Sofa był z zawodu czapnikiem i oficjalnie prowadził czapniczy interes, ale zdarzało się, że potrafił też, jak było trzeba, za mile brzęczące pieniądze szyć ludziom niezłe buty. Teraz nadarzyła się okazja zarobienia kilku rubelków, i to bez dużego nakładu pracy. A więc - szybko pocwałować ulicą, błyskawicznie odnaleźć starszego rewirowego Żwawczuka, donieść mu, że w cukierni siedzi bardzo niebezpieczny człowiek, iść tam z panem władzą, przekazując z kolei sztafetę oczekującemu w pobliżu Waldowi! Sam stanie na wszelki wypadek na straży tuż przed drzwiami cukierni.<br><br>Zamieszanie u wejścia i szybki podniecony głos: - To ten, to ten, co siedzi z