literaturą a modlitwą rysuje się bowiem antynomia w zasadzie niemożliwa do przekroczenia, podobnie jak między "synami Ewy" i "dziećmi Bożymi" - musi umrzeć w nas stary człowiek, aby narodził się z Chrystusa nowy, czytamy u św. Pawła, tak samo literatura i jej "błazeństwa", "gra", "cyrkowe prestidigitatorstwo" jako rzeczy niedostateczne umierają i odpadają jak łuska, gdy dojrzymy odblask Prawdy i Miłości; po prostu nie są już potrzebne, za którymś zakrętem drogi możemy wybrać Milczenie mistyki, przez które prześwieca Transcendencja. Stąd też wielkie kłopoty z literaturą religijną, "katolicką" aczkolwiek i Bóg, i spory z Nim mogą stanowić przedmiot literackiego słowa. Ale będzie ono jakościowo