Izaak z wysiłkiem oderwał nogi od ziemi i zbliżył się ku niej. Podniósł dłoń, <br>by odjąć z głowy dziewczyny zasłonę, i zastygł w tym ruchu. Jakąż twarz odsłoni? <br>Czy skośne oczy, łakome wargi przypominające Ainę? Bywało, że sam tego pragnął, <br>lecz teraz na myśl, że tak może być, ogarniała go odraza. Omal, że na głos nie <br>zawołał: Matko! Gdyby matka była z nim... Serce biło mu głośno. Przemógł się <br>i odrzucił płaszcz z głowy narzeczonej. Zobaczyli się oboje twarzą w twarz. <br>Izaak spostrzegł najpierw, że dziewczyna jest równie strwożona jak on, że patrzy <br>na niego wzrokiem złowionego ptaka, i na ten