przesieka zaroiła się nagle od pieszych, zdyszanych i wskazujących konia palcami...<br>- To wam uciekł ten cisek? - uśmiechnął się życzliwie Szarlej. - Jego szukacie? To macie szczęście. Rwał na północ, co sił w kopytach. Ledwo zdołałem go zatrzymać.<br>Jeden z przybyszów, wielki brodacz, przyjrzał mu się podejrzliwie. Wnosząc z nieschludnej przyodziewy i odrażającej aparycji był, jak i pozostali, wieśniakiem. Jak i pozostali, uzbrojony był w gruby kij. <br>- Zatrzymaliśta - przemówił, wyrywając Szarlejowi postronek kantara - to i chwali się wam. A tera idźta sobie z Panem Bogiem. <br>Pozostali podeszli, otaczając ich ciasnym wieńcem i dusząco nieznośnym smrodem gospodarki rolnej. Nie byli to kmiecie, lecz wiejska