ugotować coś do jedzenia. Jest tu co prawda kran, ale nie leci z niego woda. Wystarczy jednak otworzyć drzwi i zagarnąć menażką nieco śniegu z lodowca. Dom de Gouter stoi dokładnie na granicy lata i zimy. Kiedy wchodziliśmy do niego, mieliśmy na sobie krótkie spodenki, kiedy wychodziliśmy, musieliśmy założyć ciepłą odzież i brnąć w śniegu po kolana do miejsca nieco nad schroniskiem, w którym mogliśmy rozbić nasz namiot. Zasypialiśmy na wysokości 4.000 m n.p.m. z zatrzymanymi pod powiekami górskimi obrazami towarzyszącymi nam przez cały dzisiejszy dzień.<br><br>&lt;tit&gt;Wschód słońca na dachu Europy&lt;/&gt;<br><br>Niestety, odpoczynek nasz nie trwał długo. Około