wykształca się drenaż, tak powierzchniowy, jak i wgłębny, który musi dostosować się do coraz to większych ilości wód roztopowych (por. zmienność sezonowa). Na początku sezonu ablacji szczególną rolę odgrywa pokrywa śnieżna, która jest czynnikiem opóźnienia spływu &#150; retencji krótkookresowej. Udrożnienie kanałów inglacjalnych i subglacjalnych sprawia, że dobowy rytm topnienia lepiej odzwierciedla się w przepływach rzeki lodowcowej. Pod koniec sezonu ablacji przepływy są wyraźnie mniejsze, co przy odpowiednio drożnym drenażu sprawia, że opóźnienie maksimum spływu w stosunku do maksimum ablacji jest najmniejsze (por. rys. 6.10).<br> Dobowa zmienność przepływów w rzekach lodowcowych najwyraźniej występuje w małych basenach glacjalnych. Na stosunkowo niewielki przepływ