mu władze nie darowały i Tadeusza skazano na białą śmierć, czyli na milczenie. Nazwisko Hołuja przestało się ukazywać w prasie.<br>Odebrano mu mieszkanie i nie zaproponowano żadnej pracy. W tak trudnym dla niego okresie, dzięki odwadze dyrektora Wydawnictwa Literackiego, Aleksandra Słapy, został - mimo oporu ze strony władz - zatrudniony w tej oficynie na stanowisku redaktora. My ze swej strony pomagaliśmy mu, jak się dało, ale jak można pomóc pisarzowi, któremu zakneblowano usta? Po październiku 1956 został zrehabilitowany i przywrócony przez partię do łask. Wybrany został prezesem ZLP i stałym członkiem kilku zarządów różnych organizacji. Dla niektórych nieprzejednanych pozostał jednak solą w oku