Wspólny mianownik grupy lepiej jest zobrazować na przykładzie grupy prowadzonej dyrektywnie.<br><br>Wyobraźmy sobie, że uczestnicy grupy na początku sesji mówią po kolei, "z czym przychodzą". Trwa tak zwana "rundka". Pozornie każdy mówi o czym innym - ten o spacerze po mieście, inny o koszmarnym śnie, jeszcze inny o smutku, jaki go ogarnął po ostatniej sesji. Uważny obserwator dostrzeże jednak, że "istnieje jeszcze coś poza tym". Okazać się może na przykład, że w większości wypowiedzi jest mowa o dolegliwościach fizycznych. Co więcej, jeśli prowadzący zaproponuje jakąś technikę dotyczącą wyrażania uczuć poprzez ciało, to grupa chętnie podejmie to wyzwanie, potwierdzając intuicję trenera. Czasem grupa