formalnego modelu. <br> Nie ma potrzeby podkreślania społecznych aspektów problemu "funkcji dobrobytu": jest on pytaniem o definicję racjonalności decyzji zbiorowych. Nie jest też zaskakujące, że paradoks Arrowa, ogólny i elegancki, zainicjował serię badań, których zamiarem było ominięcie nowo odkrytej niemożliwości. Proponowano w nich albo rozluźnienie warunków nakładanych na funkcję dobrobytu, albo ograniczenie jej dziedziny argumentując, że rzeczywiste społeczeństwa są na tyle jednorodne, że wyklucza to odchylenia gustów prowadzące do paradoksu. Literatura jest imponująca i ciągle wzrasta.<br> Jednocześnie prawdziwa ogólność modelu jest źródłem pewnego niezadowolenia. Zarzuca się założeniom modelu, że są zbytnio oddalone od rzeczywistości istniejących obecnie społeczeństw. Jak sformułował to Radner: "Wygląda