O godzinie<br>szesnastej odjeżdżał pociąg w kierunku granicy<br>słowacko-polskiej. Kovac wyjechał do Zwolenia, miał wrócić dopiero<br>wieczorem. Wojciuch zapytał delikatnie Słowaczkę o należność.<br>Spojrzała zdziwiona.<br> - Wy gość, ne platite...<br> Nie zważając na protesty Kovacowej, położył na stole<br>większy banknot.<br> - Bardzo dziękuję - powiedział. - Nie mogę inaczej.<br>Pieniędzy mam dużo. Jestem ogromnie wdzięczny za wszystko<br>i rad wrócę do państwa.<br> Znowu ucałował podaną dłoń i pochwycił spłonione<br>spojrzenie Słowaczki.<br> - Do widzenia!<br> Zatrzymana taksówka zawiozła go na stację. Po chwili<br>siedział już w przedziale w towarzystwie dwóch starszych<br>kobiet. Pociąg nie był przepełniony.<br> W Twardoszynie skierował się zaraz do Józefa Hudeca. Po<br>całonocnej