tylko pretekstem do znęcania się nad podkomendnym, słownego pomiatania "polaczyszką", wydawania mu idiotycznych poleceń itp. Prowokacje te osiągnęły cel niezupełnie taki, jakiego się major spodziewał. Doprowadzony do granic wytrzymałości, a krewki z natury, mój rodzic na jednym z postojów dał po pysku zwierzchnikowi. Sprawa się oparła o wojskowy trybunał, sądzący ojca z wolnej stopy w Warszawie. Sąd uniewinnił podsądnego z braku dowodów popełnionego czynu. Jedyny świadek zdarzenia, "jamszczyk", czyli furman powożący bryczką, oświadczył, że niczego w ogóle nie widział. Też pewno nie znosił majora, a chyba i niepopularność tegoż wśród kolegów-oficerów zrobiła swoje. Jedyną "karą", jaka spotkała ojca, było usunięcie