tylko ja ni stąd, ni zowąd straciłem cierpliwość.<br>Campilli sięgnął po chusteczkę jaśniejącą w kieszeni marynarki. Otarł twarz. Od chusteczki powiało lawendą.<br>- Mój drogi chłopcze - rzekł - w naszej kurii zawsze wszystko toczy się normalnie! Będziesz z nami jeszcze przez kilka dni i proszę cię, byś przede wszystkim w interesie twojego ojca o tym nie zapominał Sądziłem, że po tylu naszych rozmowach nabrałeś już wystarczającego rozeznania, by z miejsca odrzucić wszelką myśl o tym, żeś przez bytność u kardynała przywrócił właściwy bieg sprawie:<br>- Ani mi to w głowie - zapewniałem go ja wiem sam, że u kardynała nic nie wskórałem i że ta